PASADO ALAS DOSE (Quiapo 2011)

Sunday, January 9, 2011, at around 8 in the morning: the annual "Traslacion" procession of the Black Nazarene began its long, tortuous crawl from the Quirino Grandstand in Luneta, all the way through the streets of Quiapo, to the minor basilica. This year, the holy icon made it back to the basilica at half past midnight, the longest time in history it took for the procession of the Nazareno to be completed. It was a phenomenal 16 hours from Luneta to Quiapo church. This poem is inspired by that special event.

Pasado alas-dose ng ika'y umuwi
'di yata't masyadong ikaw ay ginabi
saan ba lumaboy at saan nag-lagi
mga anak mo'y 'di na mapakali.

Mga pari at lola, mga batang gala
mga ale at mama'y panay na ang usal
ng dasal na ang nasa ikaw sana'y ligtas;
kung may galos at sugat agad na malanggas.

Daig mo ang kapitan, konsehal at alkalde
at lalong higit pa sa obispo't presidente
kung suyurin ang sikot at siwang at kalye
at dalawing lahat ang lungga ng rebelde.

Kasabay ng dilig ng banayad na ulan
ang biyaya't basbas ay bumuhos sa daan;
mariing itinapak ang matibay na paa
sa malapot na putik nitong aming kalsada.

At ang bawat maraanan ng marungis na bisita
ay nagsabog ang luha, mukha'y 'di maipinta;
dinaig ang lukso at harot ng Bautista
sa tiyang mapintog ng matanda n'yang ina.

Gamot na humihilom sa lahat ng kirot,
at siglang nanumbalik sa mga may sakit,
at pag-asang mataas sa mga walang bait,
tahana't pagkain ng maraming yagit.

At ito'y ilan lang sa maraming pagdalaw
at maliit na piraso ng malawak na saklaw
ng gawaing dakila sa bawat mong araw
sa mga ang dalangi'y hininga at ilaw.

Sa 'yong pagbabalik ito lang ang ganti,
kahit pa 'di husto at karapat-dapat,
ang ika'y salubungin ng bunyi't palakpak,
pagbabago ng puso't pagsunod na pirmi.