SIYA NAWA

Siyam na taon ng biyaya at awa,
Siyam na taon ng lungkot at tuwa,
Siyam na taon ng hirap at ginhawa,
Siyam na taong ang dasal “Siya nawa.”

Siyam na taong napuno ng unawa
Ng Poong minahal at hindi binitawan.
Pumalaot mang minsan sa gitna ng sigwa,
O tahimik na nagkumot sa tuktok ng kalinga.

At siyam na taon ng pakikidigma
Sa palaging pag-usli ng makitid kong diwa,
Ay siyam na taon rin ng kapatawaran,
Ng pag-ibig na sagana at bagong simula.

At Siyang mangingibig kung saan nagmula
Ang banayad na atas ng pakiki-punla
Ay ‘di natitinag sa pagsaboy ng pataba
Upang ang pananim ay saganang magbunga.

Ay hindi makakayang kagyat ma’y tumbasan
Ang marami’t maulit na pag-ahong kinamtan
Sa tuwing sasadlak sa kulapol ng sala
At malulunoy sa limahid ng dusa.

Ang siyam na taong ipinagpipista
Ay ‘di kayang maabot ng sarili kong sikap
Kundi sa Kanya lamang na pagpapatnubay
At pirming pag-haplos ng Banal Niyang Kamay.